Toen mijn ouders voor hun 40-jarige bruiloft een weekje weg plande met het gezin, kwam al heel snel Corona in beeld. Ik was toen al ziek, maar nog goed ter been en ook de behandelingen gingen best goed.
Ons reisje hebben we door corona twee keer moeten verzetten, maar nu in mei leek het dan toch door te kunnen gaan. Een paar weken eerder kwam ik echter in het ziekenhuis en verloor ik mijn mobiliteit. Ook in een rolstoel zitten was niet meer mogelijk voor mij.
Het reisje leek voor mij in het water te vallen terwijl het enige dat ik wilde was samen zijn met mijn lieve familie. Mijn schoonzusje kwam met het idee om de wensambulance in te schakelen. En zo geschiedde.
En wat een bijzondere ervaring was het. De vrijwilligers zorgden voor een ontzettend fijne heen en terugreis. Ze deden er alles aan om het me naar de zin te maken. Het was fijn en heel bijzonder. Door hem en de stichting heb ik twee heerlijke dagen met mijn familie gehad. Ik kan ze hier niet genoeg voor bedanken.


Groet, Astrid Friesen