Geachte medewerkers van Stichting ambulancewens,

 

Het was ons helaas nog niet eerder gelukt om jullie te bedanken voor het vervullen van een wens, welke op het laatste moment op 13 november 2020 te Haarlem heeft plaatsgevonden.

 

Mijn dementerende moeder verbleef sinds 2 september 2020 in het verzorgingshuis Schalkweide te Haarlem, mijn vader van 81 jaar kon helaas niet meer voor haar zorgen, vanwege de ver gevorderde dementie van mijn moeder. Wij hebben haar met heel veel verdriet naar het verzorgingshuis gebracht.

In de week van 9 november 2020, is mijn moeder plotseling gestopt met eten en drinken, ook was op de hele afdeling Covid-19 uitgebroken, waar ook mijn moeder helaas door was getroffen. Mijn vader was ook in die week besmet geraakt met het Covid-19, waardoor hij haar helaas niet kon bezoeken. Wellicht doordat mijn vader haar niet kon bezoeken, wat hij dagelijks deed, heeft dit haar levenslust ontnomen, wij zullen dit helaas nooit weten.

 

Op woensdag 11 november 2020 werden wij gebeld door de arts van het verzorgingshuis dat het heel slecht ging met mijn moeder, en dat zij stervende was, mijn vader lag op dat moment ziek van de Corona thuis alleen in zijn bed, wij mochten er niet bij had de GGD ons gezegd, maar wij konden toch niet een man van 81 jaar alleen laten… Wij hebben toen via de thuiszorg een Covid-team kunnen regelen, die 2x per dag bij mijn vader langs ging om te checken.

Mijn vader was niet op de hoogte van de situatie van mijn moeder op dat moment.

Mijn broer en ik moesten het mijn vader gaan vertellen dat onze moeder, zijn vrouw met wie hij op 22 december 2020, 60 jaar getrouwd zou zijn, stervende was. Dit konden wij toch niet telefonisch aan hem melden, dat zou onmenselijk zijn.

Mijn broer en ik zijn toen donderdagmiddag op 12 november 2020 geheel beschermd met maskers handschoenen etc. naar zijn huis gegaan, terwijl hij ziek op bed lag, en hem gaan vertellen dat onze moeder zou gaan sterven. Ik had inmiddels de woensdagavond naar veel bellen etc. een ambulance/taxi voor hem kunnen regelen om op vrijdag 13 november 2020 om 11.00 uur afscheid te gaan nemen van onze moeder en zijn vrouw.

 

Vrijdagochtend om 10.30 kregen wij een telefoontje van mijn vader en de arts van het covid team, dat mijn vader met spoed opgenomen moest worden in het ziekenhuis, daar zijn zuurstofgehalte erg laag was en dat wij onmiddellijk moesten komen. U begrijpt onze werelden storten ineen, mijn moeder die op sterven lag en mijn vader die opgenomen moest worden in het ziekenhuis, terwijl wij met hem afscheid zouden gaan nemen. Een horror scenario. Vrijdag de 13e zou je zeggen.

Terwijl mijn vader op een brancard werd afgevoerd per ambulance naar het ziekenhuis zijn ik en mijn broer naar mijn moeder gegaan, want ook daar moesten wij natuurlijk zijn.

Er was daar in het verzorgingshuis een super lieve verzorgster, Monique Warmerdam, zij was ook totaal ontdaan door dit verhaal, en zij was dan ook diegene die jullie heeft benaderd en in samenspraak met de longarts in het Spaarneziekenhuis, om er toch voor te zorgen dat mijn vader, voorzien van zuurstof, toch nog naar mijn moeder in het verzorgingshuis kon om afscheid van haar te kunnen nemen.

Het was nog even spannend of hij het nog wel op tijd zou zijn om haar nog te kunnen zien. Diezelfde middag kwamen jullie met mijn vader op een brancard met een zuurstoffles, naar het verzorgingshuis en hebben jullie hem  naast haar bed geplaatst, waar hij afscheid van haar kon nemen en haar hand nog kon vasthouden, hij is nog ruim 1,5 uur bij haar geweest, ze hebben zelfs nog de halve kamer verbouwd om het bed en de brancard zo dicht mogelijk bij elkaar te kunnen zetten, zodat hij haar nog een laatste kus kon geven, mijn moeder was helaas niet meer bij, en reageerde niet, maar ik weet zeker dat zij zijn aanwezigheid heeft gevoeld. Het was zo ontzettend emotioneel, maar wij waren jullie zo dankbaar dat dit toch nog mogelijk was. Ik weet zeker dat dit voor mijn vader en moeder het verschil heeft gemaakt. Mijn vader moest terug naar het ziekenhuis, jullie hebben zelfs aangeboden om mijn vader ook nog naar de uitvaart van mijn moeder te brengen, mochten wij dit willen.

Mijn moeder overleed die avond op 13 november 2020.

 

Mijn vader lag nog steeds in het ziekenhuis, en de ene dag ging het beter en de andere dag ging het weer slechter met hem.

De uitvaart van mijn moeder kon hij helaas niet bijwonen, daar hij teveel zuurstof nodig had alsook het besmettingsgevaar zou te groot zijn voor eventuele aanwezige. De artsen vonden dit niet verantwoord.

De uitvaart van mijn moeder heeft op 21 november 2020 plaatsgevonden.

 

Mijn vader heeft helaas de Covid-19 niet overleefd, ook hij is - 17 dagen na het overlijden van mijn moeder – op  30 november 2020 overleden.

 

Helaas was ik niet eerder in de gelegenheid om uw stichting te bedanken, maar wat doen jullie fantastische werk! Wij zijn jullie zo dankbaar dat mijn vader toch nog afscheid heeft kunnen nemen van zijn vrouw, waar hij bijna 60 jaar mee getrouwd was.

Nogmaals bedankt voor jullie medewerking en wat jullie voor onze vader en moeder hebben kunnen doen.

 

U begrijpt dat een donatie aan uw stichting niet kan uitblijven, waarvoor ik dan ook binnenkort zorg zal dragen, en zal trachten dit jaarlijks te doen na draagkracht.

Ook vrienden en kennissen zal ik aansporen dit te doen.

 

Ik hoop dat uw stichting dit nog heel lang kan blijven doen, want dit is echt zo belangrijk, zonder jullie zou de rouwverwerking er toch heel anders uit hebben gezien, ondanks het grote verdriet, troost ons toch de gedachte dat mijn ouders toch nog afscheid van elkaar hebben kunnen nemen.

 

Hartelijke groet namens Familie van der Drift