23 mei kregen wij het verschrikkelijke nieuws dat mijn man, Yoeri, vader van ons dochtertje Charlotte (die 31 mei 1 jaar is geworden), ongeneeslijk ziek was en in de terminale fase zat. Onze wereld stortte in elkaar.


We hebben veel besproken, en zo ook wat hij nog graag 1 keer wilde doen. Hij had 1 wens, en dat was dat hij graag met ons dochtertje naar de Efteling wilde. Hij wilde nog 1 keer genieten, van ons dochtertje die haar ogen uit kijkt, maar ook van onze familie die een leuke tijd met elkaar heeft. Nog 1 mooie laatste herinnering maken met elkaar. Maar door alle uitzaaiingen heeft mijn man veel pijn en is hij niet mobiel. Zelfs het zitten in een rolstoel is niet meer mogelijk. We wisten niet hoe we dit nog mogelijk konden maken. Gelukkig was daar mijn zwager. Mijn zwager is gelijk aan de slag gegaan en heeft Stichting Ambulance Wens ingeschakeld om deze dag mogelijk te maken. En dat is gelukt!


Woensdag 24 juni stond de ambulance, samen met een top team, om half 11 voor de deur en kon de tocht naar de Efteling beginnen!

Het was ontzettend warm die dag, maar de ambulance toppers hebben mijn man door het hele park begeleid op de brancard. Van schaduw naar schaduw. Over elk hobbeltje heen getild. We zijn zelfs nog met brancard en al in de Pagode geweest! Mijn man heeft genoten, wij hebben genoten. Het was een onvergetelijke dag. We hebben met elkaar een mooie herinnering gemaakt, en dat heeft de Ambulance Wens mogelijk gemaakt. Na een paar uur in het park gingen we terug. Om de dag compleet te maken wilden we graag op de terugweg naar de uitgang een souveniertje halen voor onze kleine meid, en zelfs dat was ze niet te gek! Ze hebben de brancard naar binnen gereden en we hebben met z’n allen een aantal mooie souveniertjes uitgekozen.


We zijn dankbaar voor deze prachtige dag. Voor iedereen die geholpen heeft dit mogelijk te maken. Voor het helpen creëren van een prachtige laatste herinnering van onze geliefde man, vader, (schoon)broer en zoon.


Lieve groet,


Marieke Lindeman