Lieve lieve lieve mensen,

Een organisatie zoals jullie hebben wij weleens voorbij zien komen. Nooit gedacht dat jullie zo waardevol voor ons zouden kunnen worden.

Januari 2019. Nederland. Donderslag in ons leven, toen het nieuws kwam dat onze papa longkanker had. Na een goede strijd, en veel geprobeerd te hebben, mocht het helaas niet baten.
Mei 2019. Denemarken. Na een lange weg, mocht bij ons de test positief raken, en in mijn buik mocht ons kleine wondertje groeien.
Bij papa groeide de kanker door, maar hij had een doel voor ogen om vol te houden. Eerst bij mijn zus de kleine vasthouden, om vervolgens onze kleine te kunnen vasthouden.
Papa was een vechter, opgeven was er niet bij! En wat heeft hij doorgestreden.

Januari 2020. Onze kleine Eljon mocht geboren worden! Een wonder! Een appje van mijn vader, gefeliciteerd met de geboorte van Eljon, wat leuk een gezonde zoon.
Nog geen 4 uur later na dit berichtje werd ons kind overgebracht naar het speciaal ziekenhuis in Odense. Ons perfecte ventje had complicaties.
Meerdere complicaties volgde elkaar op, maar hij is net als zijn opa een vechter!
In de voorjaarsvakantie was het gepland, dat mijn jongste zus mijn ouders mee zou nemen naar Denemarken om hun 10e kleinkind te komen bewonderen.
Mijn vader gaf aan, dat hij het niet zag zitten, die reis naar Denemarken zou hem teveel zijn. Hij ging duidelijk achteruit.

Toen kwam het idee, een mailtje naar jullie, en nog diezelfde dag kreeg mijn zus een telefoontje dat het geregeld ging worden!
Halverwege februari was het zover! Mijn vader stapte de Ambulance Wens in, en werden door jullie vrijwilligers naar Denemarken gereden.
De dag erna mocht ik mijn zoon, die ook net stabiel was, in mijn ouders armen leggen! Mijn grootste wens in al die tijd van mijn zwangerschap, werd werkelijkheid.
De dag erna mocht ik mijn ouders weer omarmen in het ziekenhuis, en mochten zij hun kleinzoon bewonderen.
Diep in mijn hart wist ik het, en helaas werd deze angst werkelijkheid: dit was de laatste keer dat ik mijn vader had kunnen omarmen, zijn kus op mijn wang voelen, zijn stem horen.
Wat ben ik diep dankbaar voor deze wens vervulling. Mede door jullie hulp, heb ik mijn belangrijkste mannen in mijn leven bij elkaar kunnen zien.
In het ziekenhuis staan wij nu bekend als het stel met het bijzondere verhaal, en het bijzondere-ambulance-wens-organisatie-verhaal. Ook hier waren de verpleegsters en dokters erg onder de indruk hiervan, en vonden dat het tijd werd dat in Denemarken dit ook maar moet worden opgezet. Diep onder de indruk, en het verhaal ging de gangen door.

Leven en dood, zo dicht op elkaar, en toch, de generaties volgen elkaar op.
Afgelopen vrijdag, 24 april 2020, hebben wij onze vader mogen begraven. Maar deze herinnering pakt niemand ons meer af!
Mijn dank is groot!

Met een hartelijke warme groet, Jan, Judith & Eljon
Mijn vader was Evert Bouwman.