In mei 2019, kregen we de uitslag van de onderzoeken in het LUMC en die waren niet goed. Daarna werd het palliatieve team ingeschakeld. We gingen met hen in gesprek, namen de infomap door en daar zat een folder van de wensenambulance in.  Er werd nog op gewezen dat we nooit moesten twijfelen of we er gebruik van wilde maken.  De tijd verstreek. We waren samen op vakantie geweest en bijzondere momenten met vrienden en familie beleefd. Alleen ging het toen snel steeds slechter met Norbert. Op dinsdagavond 27 aug hadden we een mooi gesprek met vrienden, en Norbert had de rust gevonden en we hadden het over de dromen die we nog hadden en die niet meer uit zouden komen. En toen hoe het ter sprake kwam, geen idee, maar hij zei dat elke Hollander ooit de Nachtwacht zou hebben moeten gezien. Alleen kwam toen het besef dat hij hem nooit had gezien en ook nooit zou zien.  Dit bleef door mijn hoofd spoken en uiteindelijk woensdagochtend het aanvraagformulier ingevuld op de site… Dezelfde dag werd ik gebeld door een medewerker dat ze druk bezig was om contact te leggen met het Rijksmuseum om te kijken wat er mogelijk was. Einde van de dag kreeg ik een telefoontje dat het was gelukt, we werden half 5 bij het Rijksmuseum verwacht en om 3 uur zou de ambulance bij ons thuis zijn.  Wat was dit bijzonder…………..

Donderdag 29 augustus was de ambulance er idd rond 15:00 … met een lieve chauffeur en verpleegkundige. We hebben thuis nog even gekletst en ze gaven aan dat ze de rest van de middag en avond voor ons beschikbaar waren. Toen gaf Norbert aan dat als het toch tot de mogelijkheden behoorde en we toch naar A’dam centrum gingen, hij nog wel graag een ijsje van vd Linden wilde hebben. Dus wij op pad.  Eerst een ijsje bij vd linden en vervolgens naar het Rijks… de ontvangst daar was geweldig, zo gastvrij en vriendelijk. We gingen met een gids, beveiliger en collega met zijn zevenen op pad. Eerst nog naar van Gogh en daarna, toen de rest van het museum dicht ging, naar de Nachtwacht… het schilderij werd gerestaureerd maar toch mochten wij heel dichtbij komen in de kubus. Wat was dat speciaal! Daarna nog naar de bibliotheek en toen weer naar de ambulance. Er werd gevraag of Norbert nog iets anders wilde en dat was naar het strand. We zijn naar Noordwijk gereden en Norbert kon onderweg nog even slapen. Aangekomen in Noordwijk kon de ambulance tot aan het strand komen. Zo fijn even met zijn tweetjes genieten van de zee en elkaar... Norbert heeft zelfs nog even met zijn blote voeten in het zand gestaan en toen weer de brancard op en in de ambu op weg naar huis. Norbert is de volgende dag overleden, maar wat hebben wij samen een mooie laatste dag mogen hebben. Zo mooi en bijzonder dat dit kon. Mijn dank gaat dan ook uit naar de vrijwilligers , de stichting en natuurlijk het Rijksmuseum.