Hier een verslag van onze ervaringen van de dag dat onze wens in vervulling ging.

Wat was onze wens? Dat vraagt om een korte toelichting. Mijn vrouw had uitgezaaide borstkanker. Op donderdag 28 maart 2019 kregen mijn vrouw en ik te horen dat ze uitbehandeld was. En erger nog, ze had nog slechts twee weken te leven. Onze oudste zoon Reinier zou op 5 april 2019 in Houten trouwen met zijn verloofde Ella. De verpleegsters van het A.V.L hoorden van de situatie en vertelden ons over de stichting Ambulance Wens . Vanaf dat moment kreeg mijn doodzieke vrouw een nieuwe focus. Dat was zorgen dat ze de bruiloft kon bijwonen en op zo’n manier dat de volle aandacht naar het bruidspaar zou gaan en dat haar toestand geen afbreuk zou doen aan de vreugde van die dag. Dat was haar wens. Gewoon alles fijn meemaken. Na het invullen van het formulier op de website was alles in slechts één dag rond. Geweldig!

Op 5 april half tien stond de Ambulance bij ons in Den Helder voor de deur. De dagen ervoor hadden vrienden mijn vrouw geweldig geholpen om bruiloftswaardig voor de dag te komen. Klazien en Ronald van de Ambulance Wens hielpen mijn vrouw Hieke in de ambulance. Kwart over tien reden we richting Houten. Rond twaalf uur arriveerden we bij de Roskam, de locatie waar de huwelijksplechtigheid en het feest plaats zou vinden.

Op de plechtigheid wilde ze op een stoel en de ambtenaar mocht van haar niet de aandacht op haar uitzonderlijke situatie vestigen. Dus het werd een heel gewone plechtigheid waarbij mijn vrouw Hieke zichtbaar drie dubbel genoot. Het was haar tot dan toe zo goed bevallen dat ze het vervolg van de dag ook wilde proberen mee te maken. Dus werd besloten dat ze ging rusten op de brancard in een aparte ruimte. Bij alles wat ze wilde werd ze geholpen door Klazien en Ronald van de Ambulance Wens. Hieke heeft anderhalf uur in de hal op de brancard gelegen en zei daarna: “Oh wat heb ik heerlijk geslapen”. Mijn vrouw wilde nog even voor de grote spiegel staan om te checken hoe de jurk en haar haar zat. Geduldig deed Klazien alles waar ze om vroeg. Op dit tijdstip was het bruiloftsdiner al gaande dus werd ze in rolstoel naar de tafel gereden. Weer genoot ze voor drie van de maaltijd samen met haar zus Sjoukje.

Na het diner wilde Hieke het volgende onderdeel van de dag ook meemaken, de huwelijkslezing die vijf kilometer verderop in de Koninkrijkszaal van Jehovah’s Getuigen in Utrecht zou plaatsvinden. Op de brancard via een nooddeur vóór in de zaal naar binnen en aldaar op een stoel. Weer genoot ze zichtbaar van de mooie toespraak samen met 230 andere gasten. Na afloop wilde ze ook nog naar het feest. Dus terug naar de Roskam in Houten. Het was toen al tegen negenen ’s avonds. Ik vroeg aan Ronald en Klazien: “Wisten jullie dat het zo laat zou worden?” Ronald en Klazien: “Nee, geen probleem, het is jullie dag.” Wat een kanjers!

Mijn vrouw is tot elf uur gebleven en heeft de openingsdans nog meegemaakt. Rond half één waren we weer terug in Den Helder. Klazien en Ronald moesten dan nog helemaal terug naar Rotterdam om de ambulance terug te brengen en om vervolgens naar hun woonplaatsen terug te rijden. Ze waren pas rond half vier ’s nachts thuis, terwijl ze de volgende dag gewoon weer moesten werken. Petje af voor dit geweldige optreden om onze wens mogelijk te maken.

We willen Ronald en Klazien en alle andere vrijwilligers van de Ambulance Wens nogmaals heel erg bedanken voor al hun inzet. Het was een onvergetelijke dag!