Kort na zijn ziekenhuisopname krijgen we op 22 november te horen dat onze vader, Roelof Guchelaar, uitgezaaide alvleesklier kanker heeft. Hij is ongeneeslijk ziek. Ondanks de verminderde lichamelijke conditie een heel verdrietig bericht, waarvan wij natuurlijk hadden gehoopt dit niet te hoeven horen.
Er volgen gesprekken waarin je ook wensen bespreekt voor wat er nog ‘geregeld moet gaan worden’. Aan papa’s eerste wens om thuis te sterven, wordt gehoor gegeven. Enkele dagen later, op 27 november, is hij thuis.
Ook is gevraagd: “wat is je allergrootste wens pap?”. Het antwoord hierop was: “Ik wil zo graag mijn zus nog een keer zien”. Zijn zus, tante Hennie, woont zo’n twintig kilometer verderop. Zij lijdt al geruime tijd aan ALS en bevindt zich in een stadium waarin emotionele ontmoetingen haar meer kwaad dan goed kunnen doen. Ook tante Hennie is niet meer in staat om te reizen. De afstand lijkt voor beide fysiek onoverbrugbaar. Gelukkig is op de dag van thuiskomst wel telefonisch contact mogelijk. Dit brengt veel emoties met zich mee, waardoor wij als familie steeds meer het gevoel hebben, dat er meer niet mogelijk is.
De dag na thuiskomst is de huisarts op bezoek. Zij bespreekt vaders situatie. Opnieuw komt de vraag van zijn grootste wens ter sprake. Het laat zich eenvoudig raden: een ontmoeting met “zijn zus”.
Via de huisarts komen we in contact met de Stichting Ambulance Wens Nederland. Met beide families wordt de wens van papa besproken en de mogelijkheden voor tante Hennie. De wens is er nu bij beide en we besluiten er als gezinnen voor te gaan.  
Op 3 December is het al zover. Chauffeur Ed en verpleegkundige Annelies komen onze vader met de ambulance ophalen. Als eerste valt op dat Ed en Annelies de juiste mensen zijn om te helpen hun wens te vervullen. Zij hebben het hart op de juiste plek! De beleving, de rust, de ervaring, het geduld en zo liefdevolle omgang met onze vader …. Geen woorden voor, chapeau!!
De rit van De Krim naar Hoogeveen, waar zuslief woont, is intens. Eenmaal hier aangekomen zijn we als familie zeer nerveus, niet wetende wat er gaat komen.
Het contactmoment tussen broer en zus is heel speciaal en emotioneel. En, voor eenieder die erbij aanwezig mag zijn, een moment om te koesteren en zeker niet te vergeten. Met dank aan het team van de Stichting Ambulance Wens Nederland dat zich hiervoor belangeloos heeft ingezet.
In de laatste dagen heeft papa van deze ontmoeting nog kunnen genieten. Hij is op 13 december overleden en in kleine kring gecremeerd.
Bij de condoleance en de uitvaart is er een collecte gehouden t.b.v. ‘Stichting Ambulance Wens Nederland’. De collecte heeft een bedrag van € 510,32 opgebracht.
Hartelijke groet, Familie Guchelaar