Het is zaterdag 29 december 2018 half 12 in de ochtend als de Wens ambulance de oprit opdraait.

De vervulling van mijn wens is nu toch echt aangekomen, en gaat weldra beginnen. Een dag waar ik met veel spanning naar heb uitgekeken.

De dag begint al vroeg voor de vrijwilligers die mij vandaag gaan vergezellen, als eerste is dat Ronald de chauffeur van de ambulance. Een hele aardige man die er alleen maar mee bezig is om mij een onvergetelijke dag te bezorgen. Hij is ook een beetje de grappenmaker die met rust en kalmte er voor zorgt dat de dag heel mooi verloopt. De andere vrijwilliger die haar eigen vrije tijd heeft opgeofferd voor mij is Sanne. Deze jonge dame is verpleegkundige in hart en nieren. Ze is heel lief en aardig en zorgt er voor dat ik me echt helemaal nergens zorgen over hoef te maken.

Mijn lieve zorgzame man gaat met mij mee in de ambulance en mijn jongste zoon ook, mijn andere zoon gaat met de eigen auto mee omdat er niet meer plaatsen zijn in de ambulance. Dan Gaat de reis beginnen, op naar het Gelredome in Arnhem, De reis verloopt soepel en zonder problemen, We maken een korte tussenstop bij de Mac Donalds voor een lekkere kop koffie, en komen een half uurtje voor de show aan bij het stadion, alles is super goed geregeld want we worden bij de ingang opgevangen door de suppoost en die begeleid ons met een scooter naar de ingang waar we moeten zijn, eenmaal binnen weet ik niet goed waar ik moet kijken zo groot en mooi is alles en als we dan het stadion indraaien naar onze plaatsen komt het mooie decor tevoorschijn.

We hebben mooie plaatsen aan de rand van het veld waar alles gaat gebeuren, we krijgen te horen dat het een kwartiertje later begint want er staan nog heel veel mensen buiten vast voor het stadion. Ronald en Sanne zijn heel dicht in de buurt ze mogen ook binnen bij ons blijven. Sanne bekommerd zich heel goed om mij en vraagt mij regelmatig of alles goed is. Het zijn echt hele lieve vrijwilligers die niks te veel vinden. Een paar keer heb ik een sanitaire stop nodig en beide helpen ze me daar uitstekend mee.

Dan eindelijk is het zo ver de show gaat beginnen, mijn man en mijn zoons zitten naast mij, en dan hoor je in de verte een harde schreeuw, en dan beginnen de doedelzakkers te spelen, wat een machtig mooi aanzicht is dat als ze in formatie naar onder komen gelopen en worden gevolgd door een 20 tal drummers.

Dit is mijn wens die in vervulling gaat, nog een keer genieten van deze muziek zang en dans.

De show duurt bijna 3 uur met een pauze van een half uur ertussen, normaal ben ik moe en ga ik wat rusten, maar deze dag geeft me zoveel energie, dat ik mijn ziekte even kan vergeten en alleen maar kan genieten. De show is heel mooi in elkaar gezet en op het einde komt er zelfs nog een echt kanon aan te pas om wat salut schoten af te vuren en daarmee is het afgelopen, Dacht ik!!!

Het stadion loopt snel leeg, maar de gastspreker had nog gezegd dat als er mensen waren die op de foto wilden of een praatje wilden maken dat ze dan naar held veld mochten komen en met de mensen konden praten. En wat er toen gebeurde kon ik niet dromen, samen met mijn man, zoons, en Sanne en Ronald werd ik naar het Kasteel toe gebracht en mocht ik samen met de artiesten op de foto.

Het was een dag om nooit meer te vergeten. De wens was meer dan geslaagd. De reis naar huis verliep verder zonder problemen, het was al donker toen we weer bij ons huis aankwamen. Samen hebben we nog een kopje koffie en thee gedronken, waar we nog even heerlijk hebben na gekletst. Toen was het tijd voor onze 2 vrijwilligers om afscheid te nemen want ze moesten nog een heel stuk terug rijden naar Rotterdam.

Namens Mij zelf mijn man en mijn kinderen wil ik iedereen van Stichting Wensambulance heel hartelijk bedanken voor deze mooie onvergetelijke dag.

Ronald en Sanne Bedankt voor alles deze dag.

Marjo en Har Engelen

Horn