Lieve mensen van de Stichting Ambulance Wens Nederland,

Hier ons verhaal..

Donderdag 11 januari 2018 krijg ik van de oncologie verpleegkundige een folder in mijn handen gedrukt. Voor een laatste wens. Ik geef aan dat mijn vader nog 1 keer graag naar Artis had gewild, maar dat dit helaas te laat is. Nee hoor zegt ze, het zou als het moet nog vandaag kunnen. Hier heb je een folder, ik kan het eventueel ook voor je regelen. Helemaal beduusd ga ik naar huis, niet in staat om te bevatten wat ik net heb begrepen van de oncologie verpleegkundige, mijn vader heeft nu namelijk echt niet lang meer. Dus heb ik al mijn moed verzameld en die vrijdag een mail gestuurd naar Stichting Ambulance Wens. En na 10 minuten werd ik al gebeld door Elly. Hallo, zegt ze, ik bel vanuit SAW in verband met de wens van jouw vader. Zullen we morgen doen? Euh kan dit zo snel dan, ja dat kan inderdaad zegt deze mevrouw tegen mij. Mag het dan ook op zondag vraag ik nog geheel in shock. Zondag half 10 zijn ze in het ziekenhuis om je vader op te halen. Word mij medegedeeld. En zo snel was het geregeld, Zondag 14 januari 2018, om half 10 stonden Sandra en Martin, de 2 begeleiders van deze dag, voor de deur bij het ziekenhuis, met brancard en ambulance. Op de afdeling werd alles voor het tripje op het gemak geregeld er was geen haast wat een geduld en liefde. Mijn vader werd op de brancard gelegd, lekker ingepakt en toen op naar zijn liefste wens nog 1 keer naar Artis met zijn kleindochters. Toen we met de brancard naar binnen reden bij Artis langs de dromedarissen werd hij wakker en deed mijn vader zijn ogen open. Hij was er gewoon echt bij. We hebben de leeuwen gezien de olifanten en de giraffen. Toen was de koek op en gaf hij aan dat hij moe was en graag weer terug wilde. Wat een ongelofelijk dierbare herinnering is dit geworden lieve mensen, en wat hij heeft hij genoten van deze dag. Hij heeft het echt bewust meegemaakt en tegen de verpleging in het ziekenhuis heeft hij gezegd dat hij het zo mooi en zo bijzonder heeft gevonden. Mensen wat ben ik blij en bevoorrecht om dit nog te hebben mogen mee maken met mijn vader en zijn kleindochters. Helaas, is mijn vader na deze dag heel snel en erg hard achteruit gegaan en is hij donderdag 18 januari overleden. Maar hij heeft dit dagje toch maar mooi nog gehad. Bedankt uit de grond van ons hart. Dit is een dag geworden met een gouden randje. Een beter afscheid had hij zich niet kunnen wensen..

Lieve groetjes,

Patricia Houtison en familie