29 maart 2016

Dankzij Stichting Ambulance Wens kon ik afscheid nemen van Marleijn die ik al 57 jaar ken.

Marleijn en ik waren in 1956 slachtoffers van een polio-epidemie. Samen kwamen we als kleine kinderen terecht in De Ark, een huis voor 10 poliopatiënten die beademd moesten worden. De Ark lag pal naast het toenmalige Zuiderziekenhuis. Wij brachten daar onze jeugd en een deel van ons leven door.

In 1982 ben ik getrouwd en zelfstandig gaan wonen met mijn vrouw en de twee kinderen die wij samen kregen. Ons huis lag vlakbij De Ark waardoor ik Marleijn regelmatig kon bezoeken. Wij hadden altijd een hele trouwe band.

In de loop der tijd ben ik verhuisd naar Zoetermeer en zijn het Zuiderziekenhuis en De Ark gesloten. Marleijn kwam terecht in de Zomerhoek van Laurens een verzorgingshuis vlakbij De Kuip in Rotterdam. Vanaf 2013 ging Marleijn achteruit en kwam niet meer uit bed. Wij gingen maandelijks bij haar op bezoek.

Helaas was ikzelf op 14 november 2015 betrokken bij een zeer ernstig verkeersongeluk. Na een week op de IC van het Erasmus MC kwam ik naar huis met 5 beenbreuken en een dubbele armbreuk. Mijn rolstoel en aangepaste bus waren total loss. Dit betekende het einde van de bezoekjes aan Marleijn, wel hadden we dagelijks telefonisch contact. Marleijn haar gezondheid ging inmiddels snel achteruit, reden waarom zij besloot om voor euthanasie te kiezen. Het verschrikkelijke van dit verhaal is dat ik nu niet in staat was om afscheid van haar te kunnen nemen. Ik had immers geen rolstoel en vervoer meer en daarbij nog steeds twee benen in het gips.

Van de regionale ambulance kreeg ik het advies om contact op te nemen met de Stichting Ambulance Wens. Zonder probleem kon ik direct worden ingepland, ondanks dat het zeer kort dag was.

Dankzij deze organisatie heb ik afscheid kunnen nemen van Marleijn wat voor ons allebei heel veel heeft betekent!

De mensen van de ambulance waren fantastisch en begripvol. Ze gaven ons alle tijd en ruimte om nog even samen te zijn.

Bedankt daarvoor.