Geuri zat hoopvol te wachten op Stichting Ambulance wens. Ze keek er zo naar uit. Ze had zoveel zin om naar Scheveningen te gaan dat ze de dagen aan het aftellen was. Met ons, haar vriendinnen, Inge en ik.

Ad en Inge kwamen haar rond half 11 ophalen. Ze stelden zich voor en werd zo leuk verrast met het ambulancebeertje Mario. Dit kreeg een mooi plekje op haar kamer. Nadat ze op de brancard was gelegd werden er allerlei foto’s gemaakt. Ook van het verzorgingstehuis De Klinkenberg (voor hun krantje). Dit was ook hier een heel bijzonder moment.

De reis naar Scheveningen kon beginnen, en met wat stops om te roken, kwamen we om 12.15 uur in Scheveningen aan. Onderweg vroeg Geuri: Hé Erna geef mij even een kam, dan kan ik me haar even doen….terwijl ze juist kaal is. Door haar ziekte is zij haar humor niet kwijt.

Heel bijzonder dat de ambulance maar zo de boulevard op kan rijden. We hebben maar eerst even een leuke restaurant opgezocht om wat lekkers te eten en koffie te drinken. Dat was zo’n gezellig moment samen. En dan het moment waarvoor wij het hebben gedaan. Het uitzicht op de zee vanuit de ambulance was al meer dan genoeg voor Geuri. Ze kon hier nog zo van genieten ondanks dat ze erg moe was van alle indrukken en de reis hier naar toe.

Op de terugweg is ze ook even wat momenten in slaap gevallen. Gelukkig was zij in Ede weer even wat aangesterkt om naar haar favoriete cafeetje De Bojangles te kunnen gaan. Gezellig met het clubje wat drinken en een bittergarnituur die wij kregen aangeboden door de zaak. Hier hebben wij samen de hele dag doorgesproken en nog beleefd. Het heeft zoveel indruk achtergelaten dat ze er ook weer wat meer zin in heb gekregen om weer wat dingen te gaan ondernemen. Een mooie afsluiting van een bijzondere dag met een lach (meerdere momenten) en een traan.

Een onvergetelijke dag om nooit meer te vergeten. Bedankt voor jullie allemaal om dit mogelijk te maken. In het bijzonder Ad en Inge. Jullie maakten deze dag super.