Wij zijn in contact gekomen met de Stichting Ambulance Wens via het Hospice waar mijn moeder lag. Nadat we te horen hadden gekregen dat de sonde voeding niet meer werkte wisten we dat het afscheid nabij kwam. De medewerksters van het hospice vroegen toen aan mijn moeder of zij nog een laatste wens had. Zwemmen was het antwoord van mijn moeder en daar moesten we allemaal een beetje om lachen. Dit was helaas niet meer mogelijk.... Een heel goed alternatief was echter nog een keer met de voetjes in de zee. Ik wist toen direct waar we naar toe zouden gaan en na enig nadenken kwam ook mijn moeder met haar jeugdliefde: Egmond aan Zee. Op 22 juli kwamen Jan en Kees, twee vrijwilligers van jullie fantastische stichting, mijn moeder ophalen met een van de ambulances. Mijn vrouw is meegereden met mijn moeder in de ambulance en ik ben er met onze twee dochtertjes achteraan gereden. In Egmond aan Zee kon alles.. Jan en Kees regelden dat de kustwacht de brancard naar de branding bracht. Daar heb ik samen met Kees mijn moeder geholpen naar zee toe om met de voeten in de zee te staan. Een onbeschrijflijk moment. Ook de tijd erna waarbij mijn moeder genoot op de brancard van de zeewind, het strand, de zee en de spelende kleinkinderen om haar heen. Dit hadden wij absoluut nooit voor mogelijk gehouden maar Stichting Ambulance Wens maakt het onmogelijke waar. Wat hebben we genoten met z'n allen; dat is met geen woorden te beschrijven. We hebben een mooi fotoboekje gemaakt dat mijn moeder op donderdag nog even heeft kunnen zien. Helaas ging het daarna snel achteruit waarna ze op zaterdagmiddag is overleden. Maar wat heeft mijn moeder dankzij de stichting nog een fantastische dag gehad. Dank aan alle medewerkers die dit mogelijk maken!

Ik hoop dat jullie hier, samen met de familiefoto, iets aan hebben en zou trots zijn op een plaatsing op jullie website.

Met vriendelijke groet,

Dees Tacken