De Keukenhof

Op donderdag 2 april vroeg een medewerker van de thuishulp, die elke week even langs komt, aan mijn vader of hij nog wensen had. Zijn eerste reactie was “ik heb geen wensen”. Maar de thuishulp vroeg door en mijn vader gaf aan graag nog een keer naar de Keukenhof te willen. Dezelfde dag nog werden mijn ouders opgebeld door de Stichting Ambulance Wens om afspraken te maken. Blij belde mijn moeder ’s avonds op dat wij, ik mocht namelijk ook mee, naar de Keukenhof gingen. Een wens ging zomaar in vervulling.

Op woensdag 8 april was het zover. Om 10 uur werd mijn vader opgehaald door Tessa en Cor. Mijn moeder en ik gingen gezellig met hem mee in de ambulance. Toen we vertrokken was het nog wat mistig. Maar eenmaal in de Keukenhof brak de zon door. En daar waren ook mijn man en kinderen om samen met ons deze bijzondere dag mee te maken. Al jaren lang gaan we één keer per jaar met mijn ouders en ons gezin op stap. Wat fijn dat we deze traditie ook dit jaar met zijn allen hebben mogen beleven. Eerst zijn we een hapje gaan eten. Gelukkig konden we lekker buiten op het terras zitten. Mijn vader genoot van zijn groentesoep en kroketje.

Daarna gingen we de Keukenhof “onveilig” maken. Tessa en Cor hebben mijn vader de hele middag door de Keukenhof rond gereden en waren ontzettend zorgzaam voor hem. Niets was hen teveel, alles kon. Fantastisch. Wat heeft mijn vader genoten van alle bloemen die in bloei stonden in de vele, mooi, aangelegde perken. In sommige perken staan wel 10 verschillende soorten bollen die allemaal op een ander moment gaan bloeien, zo staat er altijd wel iets in bloei. Daarnaast staan op de Keukenhof verschillende kassen die een bezoek meer dan waard zijn. Bijvoorbeeld een kas vol met alleen maar rozen. Ik wist niet dat er zoveel soorten zijn. De orchideeën kas was ook ontzettend mooi, leuk dat het thema “love” zo was uitgewerkt. In de tulpenkas keken we onze ogen uit. Wat een kleurenpracht, zoveel verschillende tulpen bij elkaar. De ene tulp nog mooier dan de andere tulp. De seringen stonden hier ook al in bloei, wat ruikt dat toch lekker.

Daarna weer naar buiten om te genieten van het mooi aangelegde park en de waterpartijen en daarbij mag een ijsje natuurlijk niet ontbreken. In september was mijn vader voor het laatst een hele dag buiten geweest. Deze dag was dan ook een cadeautje voor hem waar hij met volle teugen van heeft genoten en wij met hem. Moe, voldaan en ook wel een beetje ontroerd werden we aan het einde van de dag terug gereden naar Spijkenisse. Wat gaat een dag snel voorbij, maar wat een mooie herinnering.

Wij willen Stichting Ambulance Wens, en in het bijzonder Tessa en Cor, ontzettend bedanken voor deze bijzondere dag. Zonder jullie was dit niet mogelijk geweest. Wat fijn dat er zo veel vrijwilligers zijn die dit mogelijk willen maken.

Wij kijken terug op een hele mooie dag.

Henk, Trees, Monique, Peter, Martin, Iris, Stefan en Michelle.