Afgelopen maandag was het geen gewone maandag; nee, integendeel een buitengewone maandag. Onze moeder die bezig is aan de laatste weken van haar leven wilde nog ZO graag EEN maal naar de Beekse Bergen waar zij in het verleden geregeld naar toe ging met haar man. Zij beiden genoten intens van de prachttige natuur en fantastische dieren. In het hospice waar zij verblijft werd te kennen gegeven dat er een mogelijkheid zou zijn daar in tegemoet te komen middels de stichting Wens Ambulance. De aanvraag werd gedaan en tot onze grote vreugde gehonoreerd! Het kon al op zeer korte termijn en alles werkte mee. Die ene dag was niet zo bloedheet als alle andere dagen ervoor en erna. Er kwam een prachtige ambulance met naast plaats voor mijn moeder, ook nog voor mijn zus en mij. De twee verpleegkundigen van de ambulance, Hans en Marianne, stelden ons direct op ons gemak, want mijn moeder had net een slechte dag. Het zou goed verlopen verzekerden zij ons en ze zouden mijn moeder helpen waar mogelijk met medicijnen, toiletgang en uiteraard het vervoer. In dien het te zwaar werd konden we terug. Na een praatje en kopje koffie werden de tassen en jassen gepakt in mijn moeders kamer waar kaarsen stonden te branden. Mijn moeder is van de kaarsen !! Zij steekt voor iedereen die het nodig heeft een kaars op en nu stonden ze er voor haar. Mam werd op een brancard geplaatst en zo comfortabel mogelijk weggereden met een beertje als escorte. Daar ging de rit. Aangekomen bij het park sprong Marianne uit de wagen, haalde de entreebewijzen en een fantastische dag begon voor mijn moeder en tevens voor mijn zus en mij. Zo voorzichtig mogelijk werd er over de soms hobbelige paden gereden. Na eerst koffie met iets er bij werd mam met toiletgang geholpen. Voor ons heerlijk om dit uit handen te kunnen geven. Je bent liever kind dan verpleegster voor je ouders. Mijn moeder genoot ongelooflijk van de flora en fauna. Een byzonder moment volgde toen Marianne ons apart nam en vroeg of mam het leuk zou vinden, indien niet te moe, om na afloop de Hasseltse Kapel in Tilburg te bezoeken, welke een heel belangrijk deel van haar leven is geweest. Dat zij dit voorstelde vonden wij fenomenaal en heel invoelend!!!! Ja dus!!! Maar nog even mondje dicht. Hans zorgde voor een zalige lach en warme momenten. Zij verzorgden mam en ook ons op heel fijne en byzondere manier. Het was niet makkelijk al die paden omhoog en omlaag en mam had dan ook met hen te doen. Ze lachten haar zorg weg en hielpen haar meerdere keren met toiletbezoek en medicijnen. We kregen nog een verkoelend buitje en werd mam goed ingepakt. Doodmoe maar volmaakt gelukkig gingen wij terug richting hospice. De ambulance stopte en mijn moeder zei heel verbaasd; " dit lijkt de Hasseltse Kapel wel!" Ze werd binnen gereden en tussen de kaarsen voor het Mariabeeld geplaatst. Dit was een kippenvel moment en heel emotioneel! De kers op de taart!!! Mam was heel aangedaan. Wat een geweldig stel mensen hadden zij ons gebracht! Wij konden niet beter wensen! Intens dankbaar zijn wij voor deze ongelooflijk geslaagde dag voor mijn moeder .......nee, voor ons drietjes! Het laatste uitje als kind en moeder.... Wij hopen dat ook nog vele anderen dit mogen ervaren. Nogmaals: grote dank!!! Hartelijke groetjes Moeder Annie Mohlenpage En dochters: Trudy en Hanny