We hadden zelf nog nooit gehoord van Stichting Ambulance Wens.

Hier kwam verandering toen wij plots door een kennis gebeld werden dat we waren opgegeven.

Mijn vader heeft een leverziekte en kan daardoor niet lang zitten laat staan lopen. Hij heeft last van dat hij snel vermoeid is.

Op 12 mei zijn we opgehaald met de ambulance. Hier was ook de lokale krant bij. Deze hebben ook een eigen stukje geschreven hierover. Zie http://www.hallohorstaandemaas.nl/Met-Stichting-Ambulance-Wens-naar-Auschwitz

We hadden een lange reis voor de boeg. 10 uur in een ambulance zitten en voor mijn vader liggen, was al een beleving. Hoe verder we kwamen hoe slechter de wegen waren. We sliepen in een hotel in Polen wat er netjes en verzorgd uitzag. We hebben daar met zijn vijven gegeten en zijn toen gaan slapen.

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan en hebben weer met zijn allen ontbeten. We hebben onze navigatie ingesteld en zijn aangereden. We hebben vele dorpen en steden gezien en de wegen waren soms slechter dan hier de zandwegen. Gelukkig lag mijn vader in een goed bed en heeft hij de helft van de rit kunnen slapen.

Eenmaal bij Auschwitz aangekomen heb ik een gids geregeld. De mannen van de ambulance hebben op hun buurt een rolstoel geregeld. Met deze rolstoel zijn we de barrakken langs gelopen en heeft mijn vader nog een aantal barrakken van binnen kunnen zien. Het was zeer indrukwekkend en de gids had ons alles mooi verteld. De mannen van de ambulance hebben mijn vader door Auschwitz heen geduwd zodat wij niets hoefde te doen.

Na Auschwitz gezien te hebben zijn we met zijn vijven naar een hotel tegenover gegaan om daar te eten. Na het eten zijn we weer begonnen aan de 2 ½ uur durende rit richting het hotel. Dit was weer door de eerder genoemde Poolse wegenkwaliteit.

De woensdag (14 mei) zijn we 's morgens aan de rit naar huis begonnen. Deze duurde ongeveer 9 uurtjes. Eenmaal thuis aangekomen hebben we de foto’s uitgewisseld en hebben we hun bedankt voor alle moeite en inzet die hun gedaan hebben.

Deze reis zullen we, Lauw, Annet en Davy, niet snel meer vergeten. Het was een zeer indrukwekkende reis.

Met groeten van,

Familie Aarts.