Het motto van Stichting Ambulance Wens is: ‘Levenskwaliteit toevoegen aan die laatste periode, zodat een klein deel van de ellende even opzij gezet kan worden.’

MEPPEL - Dick den Ouden (84) ligt sinds kort ziek op bed. Vijf weken geleden werd bij hem een tumor op de alvleesklier ontdekt met uitzaaiingen in zijn botten. De doktoren noemen deze vorm van kanker ook wel een sluipmoordenaar. De symptomen komen pas laat en als het is geconstateerd is er vrijwel niks meer aan te doen. In een paar weken tijd veranderde Dick den Ouden van een actieve man in een patiënt. Als het beter weer zou zijn, wilden zijn dochters Saskia en Heidi graag met hem naar zijn geboortestad Rotterdam. Dat er zoveel haast bij dit tripje zou komen, hadden ze nooit verwacht.

‘Omdat er de komende tijd veel geregeld moet worden, kwam ook de uitvaartverzorgster alvast langs’, vertelt Saskia de Boer, terwijl ze op de bank plaats neemt. Op een andere stoel in de woonkamer klimt haar hond Pien die rechtop gaat zitten en duidelijk aangeeft dat ze ook mee wil doen aan het gesprek. ‘De uitvaartverzorgster vroeg aan mijn vader wat voor wensen hij nog had. Hij vertelde toen dat hij graag naar Rotterdam wilde en dat hij het jammer vond dat het waarschijnlijk nooit meer zou kunnen. Zij wees ons toen op Stichting Ambulance Wens.

Stichting Ambulance Wens laat de laatste wensen van terminale patiënten in vervulling gaan. De stichting doet dit met vrijwilligers en eigen ambulances. De wensen varieren van een dagje dierentuin tot en met het bezoeken van het graf van een familielid. Het motto van de organisatie is: ‘Levenskwaliteit toevoegen aan die laatste periode, zodat een klein deel van de ellende even opzij gezet kan worden.’

Saskia vulde een dag na het bezoek van de uitvaartverzorgster een formulier op de site van de stichting in. Daarin moest ze allemaal gegevens over haar vader invullen en de wens beschrijven. Niet veel later werd ze gebeld door iemand van de stichting. ‘Of we vrijdag mee wilden naar Rotterdam, vroegen ze’, vertelt de dochter. ‘Ik wist toen nog niet of mijn vader het einde van de week wel zou halen. Zijn gezondheid ging met de dag achteruit. Toen ik dat vertelde, besloot de stichting de volgende dag al langs te komen. Ik hing na het telefoongesprek een beetje beduusd op.

Had ik alles wel goed geregeld? Het ging allemaal zo snel! Ik vind het zo fi jn dat mijn vader nog naar Rotterdam is geweest, je zag hem zo genieten!’ Terwijl Saskia haar verhaal doet, vloeien er af en toe een paar tranen. Elke keer als het gebeurt, wijst ze erop dat het tranen van geluk zijn.

Rondvaart Woensdag 2 april was het dan zover. Dick den Ouden ging samen met zijn dochters naar Rotterdam. In de vroege ochtend stonden zijn verzorgers van Buurtzorg klaar om hem uit te zwaaien en hem veel plezier te wensen. In Rotterdam maakten ze een rondvaart door de haven en gingen naar het stadhuis waar hij aangegeven is toen hij geboren was en waar hij is getrouwd. Het nieuwe station van Rotterdam bezichtigen stond ook op zijn wensenlijstje.

Op de terugweg gingen ze een hapje eten bij een restaurant. ‘Het bijzondere aan het tripje was dat mijn vader weer zin kreeg om dingen te eten’, zegt Saskia. ‘Hij vroeg op de boot ineens naar een ijsje! Eerst had hij bijna geen zin meer om te eten, nu vraagt hij zelfs om aardbeien met slagroom!’

Nadat dochter Saskia de belevenissen van de hele dag had besproken, zegt ze hond Pien gedag en stappen we in de auto om naar Dick den Ouden te gaan.

Ondanks dat hij hele dagen op bed ligt, wil hij graag zijn verhaal doen. ‘Ik wil dat andere mensen hier ook van horen,’ vertelt Dick. ‘Het was zo’n prachtige dag. Dit gun je iedereen! Het voelde net of het een stukje waardering was voor al het werk wat ik in mijn leven heb gedaan. Ik heb veel mensen geholpen. Dat deze mensen nu iets voor mij doen, vind ik zo mooi.’

Af en toe moet Dick den Ouden even stoppen met praten om zijn emoties en tranen weg te slikken. Vooral als hij praat over de mooie dingen van de dag wordt hij erg geëmotioneerd.

Prachtige wereld ‘De hele dag door vroegen de twee vrijwilligers Kees en Roel of ik nog iets nodig had. Deze vrijwilligers laten zien dat er ook nog goede mensen op deze aarde zijn. Als er meer van dit soort mensen zijn, heb je een prachtige wereld!

Het mooiste van die dag vond ik het bezoek aan het station. In het station was een scherm waar ze de geschiedenis van Rotterdam op projecteerden. Ik herkende zoveel van die beelden. Het bracht me even terug in de tijd.’

Zijn dochters zijn heel erg verbaasd dat dit tripje zoveel positieve invloed heeft gehad. ‘We zagen onze vader gewoon weer opleven’, vertelt Saskia. Den Ouden weet niet hoe vaak hij moet benoemen dat de stichting fantastisch werk levert. Hij vindt het bijzonder dat zo’n kleinschalige organisatie zoveel voor je kan betekenen. ‘Het is fantastisch om liefde en hulp te krijgen van twee wildvreemde mensen. Dit is een prachtige herinnering voor nu en voor later’, aldus Dick den Ouden.