Wij zijn dinsdag 24 september 2013 met mijn moeder naar Blijdorp geweest. Ze was al 12 jaar ziek, als eerst begon het met baarmoederhalskanker en een paar jaar later had ze voor de tweede keer pech en kreeg ze borstkanker. Ze ging naar een arts en deze vertelde haar dat het gewoon littekenweefsel zou zijn en dat ze zich niet druk moest maken. Helaas is ze daardoor te laat geholpen aan de borstkanker en was deze al uitgezaaid naar de lymfeklieren. Na vele chemokuren en operaties bleken er na een aantal jaar uitzaaiingen in de botten en de lever te zitten. Nog bleef ze knokken om nog zo lang mogelijk bij ons te blijven. Een aantal maanden geleden kreeg ze het benauwd en bleek er iets mis te zijn in haar longen. Ook door de vele chemokuren werkte haar hart niet meer optimaal. Na weer een kritieke opnamen in het ziekenhuis werd haar verteld dat nu toch echt het eind in zicht was. Ze mocht kiezen, of naar huis, of naar een hospice. Ze koos voor een hospice want ze wilde niet thuis overlijden, we vonden een ontzettend mooi hospice in Delft en daar is ze uiteindelijk beland.

Ze wilde nog heel graag een dagje weg met het gezin en we kregen via de hospice waar ze net een weekje lag een folder van stichting ambulance wens. Na de aanmeldingsmail kregen we te horen dat bijna alles mogelijk is en dat we al heel snel weg konden. Mijn moeder had zuurstofflessen nodig voor het uitje en was ook best een beetje zenuwachtig. Dinsdagochtend werden we opgehaald om 10 uur door twee hele vriendelijke broeders. Ze dronken even een kopje koffie en stelde haar gerust dat ze de tijd kon nemen en we gingen rustig op weg. Het bed waar mijn moeder op kwam te liggen had een heerlijk dekbed en een speciaal matras zodat ze zo comfortabel mogelijk lag.

Eenmaal aangekomen in Blijdorp gingen we als eerst langs de ijsberen, ze werd met het bed voor het raam gezet en de ijsbeer kwam direct naar mijn moeder toe, het was echt magisch. Ze legde haar hand tegen de ruit en de ijsbeer deed zijn kop tegen de andere kant van het raam, de ijsbeer bleef bij haar zwemmen tot we verder gingen en toen zwom hij met haar mee, alsof hij iets voelde. De dag in Blijdorp was echt geweldig en de broeders die mee waren genoten ook met ons mee en niks was teveel ze vervoerden mijn moeder met veel plezier en dat maakte dat mijn vader, moeder, broertje en ik optimaal van elkaar konden genieten. Mijn moeder kreeg zoveel energie van de dieren en dat ze er echt even uit was en in de avond was ze ook helemaal energiek.

We zijn van 11:00 tot 15:00 uur in de dierentuin geweest en dat is voor mijn moeder echt heel erg lang maar omdat ze zo aan het genieten was kon het. Ze vond het eerst altijd heel erg vervelend om in een rolstoel te zitten omdat ze pas 53 was en ze dacht dat mensen haar dan als een ziek persoon zouden zien maar nu op het bed vond ze het heel erg fijn. De mensen om ons heen die haar zagen vonden het ook alleen maar heel bijzonder en mooi dat het mogelijk was nog zo een laatste wens te vervullen. Na de dag in de dierentuin op dinsdag is ze donderdag nog een keer naar huis geweest en helaas de zondag ochtend daarop overleden.

Ondanks dat we haar ontzettend missen en het vreselijk vinden dat we haar niet meer bij ons is neemt niemand ons de bijzondere dag in Blijdorp nog af. Een mooier cadeau konden we niet krijgen en mijn moeder ook niet. Daarom bedanken wij jullie nogmaals uit de grond van ons hart.

Liefs,

Loek, Roald en Maxime

En ook namens mijn moeder Monique ontzettend bedankt