Nadat onze kinderen hadden gelezen over de Tour du ALS besloten ze aan deze sponsorfietstocht mee te doen. In november lazen ze over de mogelijkheid om mee te gaan als patient. Hierop hebben ze direct gereageerd. Rob is altijd wielerliefhebber geweest, zowel actief als passief. Het bleek dat de Stichting Ambulance Wens voor het vervoer en de verzorging zorgde.

Tot juni was nog wel een hele tijd, waarbij de kinderen flink in training gingen en geld moesten inzamelen. Erg spannend toen woensdag 5 juni eindelijk de dag van vertrek aanbrak. De vrijwilligers stelden ons op het gemak en eenmaal in de ambulance ebde de spanning weg. Het was een lange vermoeiende reis.

Onderweg werd ruimschoots gepauzeerd. En als Rob even niet goed lag werd er direct aandacht aan geschonken. Donderdag hebben we de kinderen en familie in Frankrijk ontmoet, wat erg fijn was.We zijn de Mont Ventoux opgereden zodat we alles in alle rust vooraf konden bekijken. s'Avonds met z'n tienen bbq, wat erg gezellig was.

Vrijdag de 'grote dag' . Toen we bij de start kwamen hadden twee kinderen al 2 en 1 keer de berg bedwongen. De massastart met ongeveer 600 fietsers was indrukwekkend. 2 Ambulances met sirene voorop, daarachter enkele tandems en een ligfiets. En daarachter al die mensen op een racefiets met allemaal hetzelfde doel. De Mont Ventoux op voor ALS-patienten. Het was werkelijk grandioos. De vrijwilligers waren zeer allert. Ze zorgden goed voor Rob. Hij kreeg een mooi plekje halverwege zodat hij de fietsers aan kon zien komen. Daarna naar de top.

Erg emotioneel toen we de kinderen met z'n drieen over de finish zagen komen. Er valt nog heel veel over te schrijven. Iedere dag halen we herinneringen op. Het was een onvergetelijke, bijzondere, fantastische, geweldige, indrukwekkende en emotionele reis. ( er zijn gewoon geen woorden voor).

Mogelijk gemaakt door al die lieve mensen en de positieve inzet van de SAW, petje af.Onze dank gaat met name uit naar Mariet en Hans.

Jullie zijn kanjers!