14 juli, de nationale feestdag in Frankrijk. Voor Arie en Jet, kinderen, kleinkinderen en familie is het ook een feestdag. Morgen wordt Jet samen met haar tweelingzus Henny 60 jaar.
Het is een bewogen jaar voor hen. 1 april werd hun vierde kleinkind geboren en enkele dagen later moest de moeder van Jet haar strijd staken tegen de ziekte kanker.
Korte tijd later stond deze sluipmoordenaar bij Jet voor de deur. Helaas kregen zij te horen dat het mis was.
Als vrijwilliger bij de ambulancewens en als directe collega van Arie kreeg ik dit te horen.
Dan is het 3 juli, toeval wil dat ik achter het stuur zat van de ambulance en net een mooie wens achter de rug had. Dan gaat je telefoon en in het display staat Arie. De ambulance aan de kant en daar was Arie. Heej hoe is het vraagt hij. Ik zei; “dat kan ik beter aan jou vragen maar helaas weet ik het antwoord al.”
Arie informeert naar hoe het werkt met een aanvraag bij de ambulancewens. Ik leg hem uit dat hij en zijn vrouw hier gebruik van mogen en kunnen maken. Zo gezegd, zo gedaan en het werd 14 juli.
Die dag ga ik samen met verpleegkundige Helen naar Zwijndrecht om Arie en Jet op te halen. Dit voelt zo fijn om dit voor hen te mogen doen. We hebben Jet vanaf haar bed de brancard opgeholpen en gingen op naar Boskoop. Aldaar een superontvangst van heel de familie en meteen werd er gezongen. Voor de innerlijke mens was alles tot in de puntjes verzorgd.
Jet zie je stralen en dan zijn er van die momenten dat het lijkt dat Jet zelf niet in de gaten heeft dat ze ziek is.
Aan het begin van de avond is Jet echt moe en is het behoorlijk intensief voor haar geweest. We gaan terug richting Zwijndrecht.
Arie, Jet, Kevin, Soraya, kleinkinderen en familie bedankt! Heel vaak worden er verslagen geplaatst waarin de vrijwilligers worden bedankt.
In dit geval wil ik jullie bedanken dat ik dit voor jullie mocht doen. Ik weet zeker dat ik ook voor Helen spreek.
Rene en Helen