Vanaf Hoogeveen naar de Noordkaap op de fiets in 2016
Weer een hele mooie actie voor ons dit keer een zeer heftige actie;
Mijn verhaal…mijn doel…onze reis 3-3-15…de dag die zo’n impact had…mijn vader verloor zijn oneerlijke strijd tegen kanker. 3 jaar lang als een held gevochten, maar het resultaat voelde op 4-3-15 toen ik naast zijn kist stond ineens als een grote nederlaag. Alle mooie momenten die ons nog gegund waren koesteren we nog elke dag, maar de uitslag van de strijd veranderde niet. De ziekte won. Tot de dag van de crematie ging ik nog elke dag bij hem langs, zoals voor die tijd ook gewoon was. Huilen en lachen, alles...Ik deed hem de belofte dat de strijd niet gestreden was. Bij dat gevoel van onrecht kon ik me niet neerleggen. ‘’Ik vecht voor je door pa’’! Stoere praat, maar hoe dan toch. Ik heb de ziekte immers niet. De laatste jaren besefte ik me hoe waardevol het is dat ik met mijn gezonde lichaam kan doen wat ik wil. Me volvreten op de bank en niks doen of juist vol gas trainen en met mijn lichaam prestaties leveren die ik nooit eerder kon. Ik koos voor optie 2. In de laatste jaren droomden we van verschillende dingen. Alles kwam uit, op 1 na. Nog 1x naar Scandinavië. Nog 1x herinneringen ophalen op de vele plekken waar we geweest zijn. We zeiden tegen elkaar…als je straks aan het einde van de chemo weer wat fitter bent, huren we een camper en we gaan gewoon. Naarmate de tijd verstreek wisten we dat het moeilijk ging worden. In februari’15 was het dan definitief. Geen behandeling meer mogelijk. Ik ben bij het laatste station zij pa. Inmiddels was hij verlamd geraakt vanaf zijn middel en het was allemaal ellende. Maar geen moment klagen. Daar stond ik als zoon, proberend stoer, hoopvol en bemoedigend te zijn. Het voelde machteloos, kansloos. Nergens kon ik hem mee naartoe nemen. Overal was een ambulance voor nodig. Vanuit het ziekenhuis werden we bekend gemaakt met de Stichting Ambulancewens. Deze stichting verzorgt laatste wensen voor niet mobiele terminale patiënten. Toen men aan hem vroeg of ze wat voor hem konden doen was het eerste verzoek een bak koffie. Toen hij begreep wat het werkelijk inhield was het direct…breng me maar naar Scandinavië. Daar was hij helaas te ziek voor. Uiteindelijk heeft hij nog 1 maal van mijn stoere zusje genoten op haar paard. Nog 1 maal die twinkeling in de ogen, nog 1 maal het echte genieten. Van het leven, van het moment. Een onbetaalbare dag. Na zijn dood wist ik het…die reis gaat gemaakt worden. Nee, niet in een campertje, dat is te makkelijk. Ik wil dat de reis een gevecht wordt met mijn eigen gezonde lichaam. Daarom maak ik de reis alleen, met mijn vader in mijn hart, op de fiets. Vanaf Hoogeveen naar de Noordkaap. Een dikke 4000 km in een goeie maand tijd. In ieder geval nog 1x die reis langs al die mooie plekken waar we zo veel mooie herinneringen hebben. Volgend jaar juni gaat het gebeuren. 30 juni, zijn verjaardag wil ik finishen. Aan deze reis koppel ik de prachtige Stichting Ambulancewens als doel. Ik kan, hoe fit ik ook ben op dit moment, de ziekte niet stoppen. Daarom wil ik zoveel mogelijk geld voor deze prachtige stichting ophalen, zodat het gevecht tegen de zware donkere laatste dagen van wie dan ook, een stukje verlicht kan worden door deze geweldige stichting die laatste wensen laat uitkomen. Voor mij is het een mooi begin van mijn gevecht, zoals ik mijn vader op 4-3-15 heb beloofd. Ik zoek geen sponsors voor mijn reis of mijn doel, enkel donaties voor deze stichting. Daarnaast ook waardering en aandacht voor deze geweldige vrijwilligers van de stichting. Op rekening NL06INGB0002942795 kan gedoneerd worden. Het kan ook via hun eigen website… www.ambulancewens.nl Daarnaast ben ik te volgen op facebook. Liken en delen wordt uiteraard zeer gewaardeerd!
https://www.facebook.com/noordkaap2016