De wens van mijn vader was om nog een keer de Laurenskerk in Rotterdam te bezoeken. Waarom was deze wens zo bijzonder? Mijn vader is van 1959 - 1963, nadat de kerk heropend is vanwege het herstel na de oorlog, hulpkoster geweest in de Laurenskerk. Mijn ouders hebben elkaar daar leren kennen en in 1963 zijn ze getrouwd in de Laurenskerk. Bij de huwelijksvoltrekking hebben ze voor het hek in het koor de trouwfoto gemaakt. Die foto hebben we in 2013 opnieuw gemaakt toen ze 50 jaar getrouwd waren. Bij het bezoek met de Ambulancewens hebben we dus nogmaals de foto gemaakt!!

Wat een prachtige dag was het en mijn vader heeft zo intens genoten van het bezoek aan de Laurenskerk. Om 10.15 uur stond de Ambulance met de begeleiders Hans en Reina voor de deur en om 10.30 uur vertrokken we richting Rotterdam. Onderweg was het al genieten, de polder, de stad, het was zo'n mooie start van de dag! Rond 11 uur waren we bij de Laurenskerk, alwaar Hans de tip gaf om foto's te maken van de aankomst van de ambulance op het kerkplein. Na het ontvangst door de vrijwilligers van de Laurenskerk hebben Hans en Reina mijn vader de kerk rond gereden voor een eerste indruk en het maken van foto's, dit samen met mijn moeder. Tijdens de koffie heeft mijn vader zo intens genoten van het uitzicht op het orgel (daar was hij helemaal weg van) en van de gesprekken en verhalen van de koster. Tijdens de tweede ronde aandacht besteed aan de expositie die op dat moment in de kerk gehouden werd en mijn vader laten genieten van de gehele kerk. En wat wist hij nog veel te herinneren vanuit de tijd dat hij hulpkoster was........ En ook weer een aantal foto's gemaakt.

Na afloop van het bezoek, ruim anderhalf uur later, was het de bedoeling dat we langs en door Hillegersberg en Rotterdam-Noord (omgeving Walenburgerweg) zouden rijden, daar waar resp. mijn vader en mijn moeder zijn geboren en opgegroeid. Helaas is het niet zover gekomen, omdat kort na vertrek bij de Laurenskerk mijn vader heel erg beroerd werd en hij heel graag naar huis wilde. Eenmaal thuis gekomen hebben Hans en Reina hem goed verzorgd op bed gelegd en nadat we nog wat nagepraat hebben zijn zij weer vertrokken.

Het bed is mijn vader niet meer vanaf gekomen en hij is verder achteruit gegaan. Op maandagochtend 25 juli is mijn vader overleden, de strijd met de ziekte 'galwegkanker' heeft hij verloren. Maar wij kijken terug op een prachtige dag van zijn laatste wens en hebben, ondanks het gemis, vrede met het overlijden omdat hij de rust heeft gevonden en niet meer hoeft te lijden en te strijden.

Nogmaals, Stichting Ambulancewens, enorm bedankt en alle lof voor jullie fantastische organisatie!!