De sleutels van ons nieuwe huis zouden we eind december krijgen. Daar waren we blij mee want dan kan mama ons huis nog zien en wellicht een nachtje blijven slapen. Deze datum bleek helaas veel te ver weg, haar ziekte was toch agressiever dan waar we in eerste instantie op hoopten. Na overleg met de verkoper van het huis was het mogelijk om met het hele gezin eerder een kijkje te komen nemen. Omdat onze moeder inmiddels niet meer in staat was om met de auto mee te gaan kregen we via het ziekenhuis een folder van stichting ambulance wens om op deze manier nog een uitstapje met elkaar te maken. De aanvraag werd ingediend om de week erop met de ambulance naar het nieuwe huis te gaan. Direct werd er door de stichting gereageerd; geen probleem alles is mogelijk. Toen bleek dat de toestand van onze moeder zeer progressief was kon de afspraak gelukkig verzet worden naar een paar dagen eerder.

Ronald en Rianne stonden op de afgesproken tijd met de ambulance bij onze moeder op de stoep om richting Amsterdam te vertrekken. Dat we bij het huis nog een aantal trappen omhoog moesten was geen probleem, een handig trap stoeltje bood uitkomst. Hierin kon onze moeder ook rondgereden worden door het huis, wat we samen goed hebben bekeken. Dit uitje gaf haar het gevoel dat ze belangrijke dingen nog kan meemaken ondanks het ziek zijn, ze kreeg er weer energie van. Daarom zijn we op de terugweg spontaan bij haar werk langs geweest waar ze nog een aantal collega’s heeft kunnen begroeten. Dit ongeplande bezoek was voor Ronald en Rianne geen probleem, we mochten overal rustig de tijd voor nemen. Deze bijzondere dag hebben we nog met z’n allen als gezin kunnen beleven en geeft ons een hele mooie herinnering in deze ontzettend moeilijke tijd. Bedankt!