Op donderdag 9 april 2015 was het zover; de wens van mijn lieve moeder kon in vervulling gaan. Mijn moeder is gek op water. Ze vind het heerlijk om bij een meertje te zitten en lekker naar het spiegelende water en de watervogels te kijken en om te roeien over de Rotte in een lange boot samen met anderen. Zo vaak hebben we lang op een bankje gezeten. Ze maakte aquarellen van het water en foto’s. Haar wens was natuurlijk om te varen op het water, niet op een grote boot, maar dicht bij het water en de vogels.

Het was niet makkelijk om een bootje te vinden voor een klein clubje mensen waarop ook een brancard kon staan, maar uiteindelijk hebben we een prachtig sleepbootje gevonden dat gebruikt wordt voor rondvaarten. Op het dek was een tent tegen wind en regen en daar kon de brancard staan.

Om 12 uur kwamen Coby en Willem van de Stichting Ambulancedienst mijn moeder halen. Het was één van de twee prachtige zomerse lentedagen. Een perfecte dag voor een vaartocht. We zijn met de boot vertrokken vanuit Wijk bij Duurstede en hebben een stukje over de Nederrijn en een meer gevaren. Mijn moeder kan nog wel stukjes lopen en kon zelf de boot op en af. Ze wilde natuurlijk ook een keertje sturen want tja, bij het roeien was ze ook heel vaak ’de stuur’. Ze mocht de boot met hulp van de schipper even sturen, het ging goed en we hebben er ook heerlijk om kunnen lachen. De WC was even een opgave; en klein trapje bij een opening naar het ruim waren een soort gymnastiek, maar mijn moeder vond alles zo geweldig dat ze dat op de koop toe nam. De schipper en zijn vrouw waren bijzonder vriendelijk en heel flexibel met betrekking tot de vaartijd hierdoor hadden we midden op het meer de kans om de motor af te zetten en een uurtje te ’dobberen’. Het was heerlijk rustig op het meer. Op de eilandjes waren overal watervogels. Zo hebben we een uurtje geluisterd en gekeken naar de vogels op en bij het water en mijn moeder vond het heerlijk. Ze wilde eigenlijk niet weg, het was zo fijn, maar de mist trok al wat op en het zou snel kouder worden.

We zijn teruggevaren naar het markante haventje van Wijk bij Duurstede. Toen kwam Willem op het idee om niet over de snelweg terug te rijden, maar langs de Lekdijk. Na een kort dwaaltochtje om op het juiste pad te komen, wat best wel humoristisch was, kwamen we op de prachtig meanderende Lekdijk. Mijn moeder heeft er zo ontzettend van genoten. Ze was heel moe, maar het was het dubbel en dwars waard. Zonder het vervoer op de brancard van Stichting Ambulancewens hadden we dit nooit kunnen doen. BEDANKT!!

Vriendelijke groeten, Agnes Spruit en familie