Op vrijdag 6 maart hoorden we dat onze vader uitbehandeld was en dat hij niet lang meer te leven had. Hij wilde graag thuis sterven dus alles is op alles gezet om hem die vrijdag nog thuis te krijgen. Hij is thuis gebracht door een ambulance en de broeders hebben onze ouders een folder gegeven van de stichting Ambulancewens. Onze vader had nog wel een laatste wens en dat was nog een keer een wedstrijd van zijn kleinzoon zien. Hij ging altijd naar de wedstrijden om foto’s te maken en dit zou de laatste crosswedstrijd van een reeks zijn en die moest hij missen door zijn gezondheid. Een van ons is gelijk gaan bellen(het was al 20.00 uur geweest) met de stichting Ambulancewens. Er werd gevraagd een formulier in te vullen op de website en dan zouden we diezelfde avond nog gebeld worden. Rond half 10 kwam het verlossende woord, het was mogelijk om de volgende dag met onze vader naar de atletiekvereniging in Gorinchem te gaan om de wedstrijd van zijn kleinzoon te zien. Wat was hij blij. De volgende ochtend waren Hans en Marloes er al om 10 uur. Ontzettend aardige, lieve mensen die heel veel belangstelling hadden voor onze vader en ons gezin. Ze bewonderden de foto’s die in huis hangen en die gemaakt zijn door onze vader. Om kwart over 11 was het zover, onze vader werd overgelegd op de brancard en in de ziekenwagen gezet. Na een rit, die ook langs de plaatselijke atletiekvereniging ging die onze vader mede opgericht heeft, kwamen we aan bij de vereniging in Gorinchem. Daar stonden diverse bekenden om hem welkom te heten. Heel veel mensen kwamen naar hem toe om nog een laatste woord met hem te wisselen. Een minuut of 10 voor de start van de wedstrijd hebben Hans en Marloes onze vader over de baan naar de kant gereden waar de start zou zijn. Voordat het daadwerkelijke startschot gegeven zou worden, kreeg onze vader het startpistool overhandigd om zelf nog een laatste keer het startschot te geven. Dit was een ontzettend mooi moment waar hij heel erg van genoot. Nadat de kinderen gestart waren werd hij door Hans en Marloes over de baan langs het parcours gereden zodat hij zijn kleinzoon goed kon volgen. Vlakbij de finish lukte het hem zelfs om hem nog even aan te moedigen. ’s Ochtends thuis hadden Hans en Marloes gevraagd of hij nog iets anders wilde zien en hij had nog wel een wens om naar Ridderkerk te gaan om de foto’s die hij gemaakt had en die op een tentoonstelling in de bibliotheek hingen nog een keer te kunnen zien. Helaas was het bezoek aan de wedstrijd zo vermoeiend dat hij dat niet meer zag zitten. Na afscheid van veel mensen genomen te hebben is hij weer in het gezelschap van onze moeder en hun kleinzoon door Hans en Marloes thuis gebracht. Ondanks dat hij erg moe was, was hij erg blij en dankbaar dat hij het nog heeft kunnen meemaken. Zondagavond is hij overleden. We zijn erg blij en dankbaar dat we zijn laatste wens met de hulp van deze stichting hebben kunnen vervullen en dat we nog een dag als gezin op deze manier door hebben kunnen brengen. Tijdens het condoleren afgelopen zaterdag en tijdens de uitvaart hebben we collectebussen neergezet en de opbrengst hiervan( € 422,--) hebben we naar jullie overgemaakt. Nogmaals bedankt voor de mooie herinnering die we dankzij deze dag hebben.

Met vriendelijke groet,

familie Van den Adel