Vorige week zaterdag kwam mijn vrouw op het idee om voor onze ernstig zieke zwager Jo van Hezik een laatste wens in vervulling te laten gaan. Een bezoek aan de zijn favoriete camping in Klüsserath in de buurt van Trier. Na een korte zoektocht op internet kwam zij bij jullie stichting terecht. Na inlichtingen via de telefoon te hebben gekregen, werd een intakeformulier ingevuld en verstuurd. Wat schets onze verbazing? Nog geen 1,5 uur later kregen we bericht dat de wens in vervulling zou gaan. Woensdag 18 maart gaan we naar Klüsserath! Toen zijn we snel naar Jo, zijn vrouw en zonen gegaan en hebben hun verrast met het goede nieuws. Een mooi en emotioneel moment.

Het ging zo gemakkelijk dat mijn vrouw wat onzeker werd. Jullie hebben nog twee telefoontjes van haar ontvangen om zeker te zijn of alles ook wel klopteJ. Het nieuws ging als een lopend vuurtje rond en we kregen van alle kanten complimenten. Wat was dat een leuk idee!

Woensdagochtend rond kwart voor tien stonden Cor (later op de dag verklapte hij ons dat hij door zijn moeder Corrie werd genoemd) en Ellie. In een split second ontstond er een klik. Ondanks de verslechterde toestand van Jo. Hij werd in de ambulance gelegd en toen zagen we pas dat het een Mercedes was. En dat is zijn favoriete auto. Toeval bestaat niet! Daarnaast was het een stralend zonnige dag. We hadden echt alles mee. Onderweg zijn we een keer gestopt voor een sanitaire stop, een sigaretje of gewoonweg de beentjes strekken. Cor en Ellie waren gewoon onderdeel van onze club. Althans zo voelde dat voor ons. Gezellig met ons gepraat, gelachen, ervaringen gedeeld en ons voorzien van goede adviezen.

Aangekomen op de camping, hebben Cor en Ellie ons naar de gewenste plekjes gebracht. En daarbij voelden ze feilloos aan wat we nodig hadden. Op de juiste momenten waren ze bij ons of namen ze gepaste afstand. En altijd integer. Cor en Ellie: jullie zijn echte toppers! En Jo beleefde het op zijn eigen wijze. Soms was hij heel helder, andere momenten was hij weer wat afwezig. Maar genoten heeft ie!

Vervolgens hebben we samen in het restaurant van de camping gegeten en zijn we daarna weer huiswaarts gekeerd. En dat was ook wel voldoende voor Jo. Het was ook wel een hele krachtoer voor hem geweest. In de ambulance werd Jo ook al wat onrustig. Thuis aangekomen hebben we afscheid genomen van Cor en Ellie.

Dat er sprake was van een goed timing bleek later in de week. Na een onrustige avond en een rustige nacht is Jo vrijdagochtend rustig ingeslapen. Hij overleed om omstreeks 06.45 uur.

We kijken met heel veel plezier, voldoening en waardering terug op de wijze waarop jullie de laatste wens van Jo in vervulling hebben gebracht. Echt klasse! Dan daarvoor. En onze dankbaarheid zouden we verder vorm willen geven door het starten van een Facebook actie waarbij we ons verhaal willen delen en mensen willen vragen om een donatie op jullie rekeningnummer. Maar dat doen we uiteraard pas nadat we je toestemming hebben ontvangen.

Mede namens Jo, zijn vrouw Bertie, de zonen Ron en Mark, mijn vrouw en mij wil ik jullie hartelijk danken voor deze prachtige dag!

Ik hoop snel van je te horen/lezen.

Met vriendelijke groet,

Nico Kalnenek