Na het slechte nieuws dat er geen mogelijkheid was voor herstel, kwam de vraag wat zou u nog een keer willen doen. Gelijk antwoorden mijn moeder een bootreis, naar Haarlem. Ik werd de volgende dag gelijk gebeld dat alles was geregeld voor 11 mei, helaas ging het slechter en moest de wens maar voren worden gehaald. Uiteindelijk was dit geen probleem en konden we gister 4 mei met een boot, wat kunnen ze toch snel schakelen om wensen uit te laten komen.4 mei om half tien is mijn moeder opgehaald met de ambulance wens , haar vriend Eduard en Remy mochten mee in de Ambulance. We reden hier achter aan ikzelf ,schoondochter en kleindochter.In Amsterdam lag de boot Vaarwens al helemaal klaar, we worden met open armen ontvangen door Frouk en Anita. Beide zeer ervaren op het water wat later bleek, de eerste vraag aan mijn moeder. Waar wilt u naar toe? Ze wou nog heel graag naar haar eerste woning toe die aan het Spaarne in Haarlem ligt. Frouk zei al gelijk ik hoop dat we dit voor elkaar kunnen krijgen want er zullen veel bruggen open moeten. Na bellen was het haar gelukt, we konden op naar Haarlem. Veel herinneringen kwamen onderweg naar boven bij mijn moeder, broer die in het water was gevallen, schaatsen op het Spaarne terwijl deze nog niet geheel bevroren was en uiteraard het einddoel Spaarne nummer 45 Rood. Hier is rustig de tijd genomen zodat ze kon vertellen wie waar sliep en kwamen nog meer verhalen naar boven.Het was een ontzettend mooie en emotionele boottocht. Haar cirkel is nu rond .Wij willen iedereen van de Ambulance Wens en Vaarwens harstikke bedanken voor alle goede zorg van gister en oprechte belangstelling.Het is echt een onbezorgde dag voor patiënt en iedereen die mee mag.

Nog éénmaal langs nr 45 rood…